اینجا در روستای من در فصل سرما و چه بهتر که برف هم آمده باشد در شب به شکار می رویم .
این شکار را به زبان محلی شو شکار می گویند . شو شکار از 2 نفر و بیشتر با اسلحه شکاری بادی (تفنگ بادی) و یک یا دو چراغ قوه تشکیل می شوند .
شو شکار به این صورت می باشد که : نفر دوم با چراغ قوه روی درختانی که پرنده ها برای استراحت و یا پناهگاه از سرما و برف نشسته اند ، شناسایی می شود و نفر اول شکارچی با اسلحه اقدام به تیراندازی و شکار می کند .
شو شکار از جمله شکارهایست که مورد علاقه خیلی از دوستانم می باشد و بیشترشان تفنگ بادی دارند . این اسلحه از یک ساچمه سربی کوچک تشکیل می شود و صدای شلیکش هم صدایی کمیست که مورد آزاد دیگران نمی شود .
مسیر شکارچی به کل روستا و زیر تمامی درختان می باشد . و شکار هم پرنده هایی مانند ابیا (گَبَر) - سار (سیته) - توکای سیاه (سَرَد) - توکای پشت بلوطی (رابِشکن) - گنجشک (چیشنک) و . . . ختم می شود .
این شکار جنبه تفریحی دارد و اگر چند نفری بخواهند چند ساعتی را در کنار هم بگذرانند به شو شکار می روند .
اگر صاحب خانه ای متوجه شود که در حیاط خانه اش افرادی به شو شکار مشغولند به شوخی به آنها می گویند :
زرد شکار نکنید .
این جمله به این معنی است که سراغ پرتقال و لیمو و میوه های دیگر نروید .
منبع عکس ها : سایت در سیاهکل
مث همیشه عالی خسته نباشی مجید جان
مرسی . لطف داری
عالی بود
مرسی . لطف داری
اینم خیلی جالب بود
مرسی